Σαν παράδειγμα αυτοοργανωμένης αντίστασης το Οβριόκαστρο κρατάει καλά τη θέση του στην ιστορία των ανθρώπων και όχι των κρατών και των ηγετών που διδάσκεται σαν ιστορία ώστε οι άνθρωποι να μην γνωρίζουν την ιστορία τους.

Η ιστορία των αγώνων των ανθρώπων βάφεται με αίμα και ιδρώτα συλλογικό και έστω κι όταν ο εχθρός σκοτώνει τον φορέα της ιστορίας η ιστορία ζει μέσα στις συνειδήσεις των ανθρώπων που ολοένα και σε μεγαλύτερα ποσοστά επιλέγουν να αγωνιστούν και να μην υποταχθούν στην όποια εξουσία τους ασκείται.

Απ΄τα βουνά του Τσιάπας, στη πλαγιά της Κερατέας, στο δάσος των Σκουριών, και στις πλατείες της Ιστανμπούλ συνεχίζουμε τον αγώνα, εμείς οι άνθρωποι.  Και μέσα απ΄τους αγώνες θα παραμείνουμε άνθρωποι, αγωνιζόμενοι για την ζωή, τη γη, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια, την ισότητα.

ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Από συζήτηση στο ιντιμίντια

Υπάρχει στασιμότητα και αδράνεια

Είναι κρίμα 8 βδομαδες αγώνα να χαθούν και να μπορέσει το κράτος να τον αποκόψει από άλλα κοινωνικά κινήματα.  Όπως κάνουν με άλλες κινηματικές διαδικασίες θα φροντίσουν να πετάξουν λάσπη και να απαξιώσουν τους αγωνιστές, να τους παρουσιάσουν σαν εχθρούς άλλων κοινοτήτων.

Έχουν κληθεί και στο παρελθόν συνελεύσεις, συζητήσεις, για να ανοιχθεί ο αγώνας αλλά δε γίνεται συζήτηση, αλλά καπέλωμα απο παράγοντες.  Όταν καλεί κάποιος σε συζήτηση και φτάνει κάποιος εκεί που θέλει να συμβάλει στον αγώνα, και βλέπει ένα προεδρείο εισηγητών και παραγόντων, αλλά και αγωνιστών που δε διαμαρτύρονται γι αυτή τη διαδικασία αποξενώνοντας όποιον δεν είναι “γνωστός”, ο αγώνας παραμένει στάσιμος.

Κάθε φορά που υπάρχει ανταλλαγή μπουκαλιών και χημικών υπάρχει κάλεσμα εδώ “ολοι στη Κερατέα” και μετά τις συγκρούσεις που συνήθως κρατούν κανένα μισάωρο, μια σιωπή.    Πως να υπάρξει ενεργή και ουσιώδης αλληλεγγύη όταν το πολιτικό υποκείμενο του αγώνα είναι φαντομάς.  Ένα κιόσκι με φωτογραφίες κι ένα καφενείο των ντόπιων, ούτε κείμενα, ούτε συνέλευση, οι ντόπιοι με τα αυτοκόλλητα τους, οι ξένοι να στέκονται γύρω και να αναρωτιούνται τι μπορούν να κάνουν.

Έστω κι αν κανείς δεν διώχνει τους μη-κατοίκους της Κερατέας, η κατάσταση είναι αφιλόξενη.  Μπορεί αυτό να είναι συνειδητή επιλογή της Κερατέας, άρα αυτός που βγαίνει και καλεί κάθε φορά ανεγκέφαλος.  Σε μια μέρα συγκρούσεων και έντασης οι ντόπιοι αποσύρονται και πάνε σπίτια τους, αφήνοντας κάποιους άστεγους να διακινδηνέψουν να φύγουν απο τη Κερατέα στα άγρια μεσάνυχτα με ΙΧ (άρα ταυτοποιημένοι),  Αν πεινάσουν θα πάνε για σουβλάκι στη γειτονιά και θα βρουν 4 ειδικούς φρουρούς και Διάδες απ’έξω σαν να μη τρέχει τίποτα.

Ολοένα και λιγότεροι αλληλέγγυοι θα έρχονται αν δεν αντιμετωπιστούν κάποια απο αυτά τα προβλήματα απο τον αγώνα.  Δε θα έπρεπε κανένας σε όλη την Ελλάδα να συνεχίζει την καθημερινότητα της πολιτικής ζωής του όταν το κράτος έχει ανοίξει ένα πόλεμο προς σε μια κοινότητα και να θέλει να επιβάλει την καταστροφή της.  Αν ήταν καταστροφή μιας γειτονιάς της Αθήνας θα μιλούσε διεθνώς ο τύπος για εμφύλιο πόλεμο, ενώ τα 20 σημαντικά χιλιόμετρα απο το κέντρο αναφέρεται σαν μια αντίσταση ενός χωριού.

Προτάσεις:
1  Να οργανωθούν απο τη Κερατέα πούλμαν κάθε απόγευμα στις 8 π.χ. απο κέντρο Αθήνας προς ΒΙΟΠΑ, και στις 2-3-4 (ανάλογα πως πάει η βραδιά) να καλύπτονται τα έξοδα απο τον αγώνα εκεί και να υπάρχει κουτί ενίσχυσης του ταμείου αυτού του εγχειρήματος απο όποιους έχουν να δώσουν.

2  Να υπάρχει μια ανοικτή συνέλευση με τακτή μέρα και ώρα στο ΒΙΟΠΑ κι όχι στο χωριό που θα έχει στόχ την απελευθέρωση και την περιφρούρηση του Οβριόκαστρου και η συνέλευση αγώνα για την απελευθέρωση του Οβριόκαστρου να μεταφερθεί εκεί όταν τελικά αποχωρήσει ο στρατός κατοχής και όλα τα τσιράκια του Μπόμπολα.

3  Όταν χέρι χέρι κράτος και τραπεζοκεφάλαιο (πίσω απο κάθε εργολαβικό έργο) καμιά τράπεζα και πολυεθνική δε θα έπρεπε να έχει θέση στη Λαυρεωτική, να κλείσουν και να φύγουν.  Καμιά κρατική υπηρεσία δε θα έπρεπε να λειτουργεί με αφεντικό τους ίδιους.  Οι υπηρεσίες που θεωρούν οι κάτοικοι ότι είναι αναγκαίες να αυτοργανωθούν απο την αντιστεκόμενη κοινότητα.

4  Αποχή απο ΦΠΑ και κάθε εισφορά στο κράτος, 0!

Και δε μιλάω για τη Κερατέα μόνο, αλλά για όλη τη Λαυρεωτική.

Εμπρός Γαλάτες πίσω φασίστες!

Αντιγράφουμε απο antixyta.blogspot.com
http://antixyta.blogspot.com/2010/12/26.html
“Η αλήθεια είναι πως υπάρχει εκνευρισμός στους άνδρες των ΜΑΤ. Άλλο να φυλάς στην Ιπποκράτους, με κίνηση, με το καφεδάκι σου και φοιτητριούλες για καμάκι και άλλο να είσαι στο πουθενά, προσέχοντας 4 μηχανήματα, αγροτικές καλλιέργειες και τα πιο φιλικά θηλυκά που σε πλησιάζουν να είναι οι προβατίνες. Και το πιο σημαντικό: ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΣ ΜΕ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ.”

Είμαστε όλοι συναγωνιστές για να προστατέψουμε το Οβριόκαστρο από τα σαγόνια του κράτους και του κεφαλαίου (ανακυκλώσιμα υλικά, πηγές νερού, μεταλλεύματα, είναι για αυτούς εμπορεύσιμες αξίες, η φύση και η ζωή που εξαρτάται από αυτή είναι μηδενικής αξίας) αλλά εποικοδομητικά αποδομούμαι τον λόγο κάθε συναγωνιστή και συντρόφου για να αποφύγουμε τον διαμελισμό του κοινωνικού κινήματος.
Σαν να λέτε, ελπίζω άθελα σας, ότι στην Ιπποκράτους φυλάνε κάτι από ανθρώπους που δεν έχουν δίκιο ¨η δεν το διεκδικούν σωστά;
Το σύνθημα “το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι και όχι οι ρουφιάνοι και οι προσκυνημένοι” ταιριάζει στη περίσταση.
Η πραγματικότητα, και η πολιτική και η υλική, είναι ότι υπάρχει ένα τελεσίγραφο (Μπιρμπίλη κλπ) των αφεντικών πως την άλλη βδομάδα το αργότερο ξεκινούν τα έργα.  Ούτε ασφαλιστικά ούτε εισαγγελείς, ούτε δικηγόροι θα τα σταματήσουν.  Τον πόλεμο μεταξύ κράτους και λαού δεν το ξεκίνησε ο λαός, και κανένας πόλεμος  δε νικιέται για πάντα!

Είμαστε έτοιμοι;  Ετοιμοπόλεμοι;

(το κείμενο αυτό μοιράστηκε από συντρόφους της πρωτοβουλίας αγώνα από το λόφο του Στρέφη για τη γη και την ελευθερία σε εκδήλωση – συναυλία που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 23 Δεκέμβρη 2010, στον κόμβο Μητραντώνη έξω από την Κερατέα, στον δρόμο που οδηγεί στην περιοχή του Οβριοκάστρου λίγα μόλις μέτρα πριν τον φραγμό των ΜΑΤ που έχουν εγκατασταθεί από τις 11/12/2010 στην περιοχή συνοδεύοντας τα μηχανήματα της εταιρίας που έχει αναλάβει την κατασκευή Χ.Υ.Τ.Α.)

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΔΕΝ ΕΞΩΡAΪΖΕΤAΙ – AΝAΤΡΕΠΕΤAΙ !

Από την Λευκίμμη Κέρκυρας, το Καρβουνάρι Θεσπρωτίας, το Ελληνικό Ιωαννίνων, το Γραμματικό Αττικής έως την Κερατέα Αττικής, οι δυναμικοί αγώνες των τοπικών κοινωνιών ενάντια στην κατασκευή Χ.Υ.Τ.Α. αναδεικνύουν με τον πλέον σαφή τρόπο το κοινωνικό και περιβαλλοντικό αδιέξοδο του καπιταλιστικού συστήματος παραγωγής, κατανάλωσης και διαχείρισης των σκουπιδιών και τη διαρκώς εντεινόμενη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και της ζωής των ανθρώπων. Κυρίως όμως αναδεικνύουν το δίκαιο και εφικτό της αντίστασης των τοπικών κοινωνιών απέναντι στα συμφέροντα κατασκευαστικών εταιρειών και κράτους και απέναντι στην τρομοκρατία των μηχανισμών καταστολής.

Σε παγκόσμιο επίπεδο το ζήτημα των σκουπιδιών και των αποβλήτων είναι πλήρως συνυφασμένο τόσο με την παραγωγή και την κατανάλωση εμπορευμάτων, με την καταναλωτική φρενίτιδα και την κάλυψη επίπλαστων αναγκών από μιας χρήσης προϊόντα, Continue reading Αλληλεγγύη στους αγώνες που ξεσπούν ενάντια στην κατασκευή Χ.Υ.Τ.Α. →

Εδώ και μήνες, αλλά κυρίως τις τελευταίες δύο βδομάδες, οι κάτοικοι της Κερατέας είναι στους δρόμους για το αυτονόητο: ενάντια στην περαιτέρω λεηλασία του τόπου τους, ενάντια στη λεηλασία της ζωής τους, ενάντια στο θάνατο που τους σερβίρει ο αστικός πολιτισμός και τα σκουπίδια του.

Είναι προφανές πως η χωροθέτηση ΧΥΤΥ στην περιοχή (το άλλο όνομα για τους απαγορευμένους πλέον ΧΥΤΑ) είναι μια ακόμη διεκπεραίωση κεφαλαίων και υποχρεώσεων απέναντι σε «μειοδότες» επενδυτές εργολάβους. Όλα τα υπόλοιπα, «περί ορθολογικού σχεδιασμού για τη διαχείριση των απορριμμάτων» είναι προπετάσματα καπνού: ακόμα και οι ίδιοι οι σχεδιαστές του έργου παραδέχονται πως οι χωματερές σε Κερατέα και Γραμματικό θα ήταν πολύ μικρές για να υποκαταστήσουν τη χωματερή της Φυλής (η οποία παρεμπιπτόντως ακόμα επεκτείνεται). Αλλά το ζήτημα πάει πολύ πιο πέρα από τα γνώριμα εξουσιαστικά «παιχνιδάκια».

Η Κερατέα βρίσκεται σε καθεστώς περικύκλωσης και κατοχής. Οι δεκάδες διμοιρίες ΜΑΤ, τα μπουλούκια των ασφαλιτών, η θωρακισμένη αύρα της ΕΛΑΣ που χρησιμοποιείται για πρώτη φορά και πετάει νερό και δακρυγόνα, οι λυσσαλέες επιθέσεις τους στα μπλόκα των κατοίκων, η παραμονή τους στην περιοχή παρά τις δικαστικές αποφάσεις για προσωρινή παύση των εργασιών, σηματοδοτούν ένα καθεστώς ελέγχου και επιβολής. Ενώ ταυτόχρονα «υπενθυμίζουν» πως το έργο θα γίνει περνώντας πάνω από τους κατοίκους.  Για το κράτος όσοι και όσες αντιστέκονται πέρα Continue reading Για τον αγώνα των κατοίκων στο Οβριόκαστρο και στην Κερατέα, για την αλληλεγγύη… →