Η ομορφιά της φύσης και η προστασία της δεν είναι διαπραγματεύσιμη αξία των ανθρώπων και των τοπικών αναγκών τους σήμερα, είναι υποχρέωση για τις επόμενες γενεές.  Ήδη η “ανάπτυξη” αυτού του πολιτισμού έχει λεηλατήσει μεγάλο τμήμα της γής και η καταστροφή σε μεγάλο τμήμα της ανθρώπινης παρέμβασης στο περιβάλλον είναι ανεπανόρθωτη.  Η γη δεν είναι εργαλείο και κτήμα του σημερινού ανθρώπου να εξυπηρετεί κάθε του ανάγκη και δραστηριότητα.  Ούτε οι κάτοικοι της Κερατέας, ούτε άλλων περιοχών του πλανήτη, αποφάσισαν να διαγράψουν τη φυσική ομορφιά μιας πλαγιάς όπως του Ομβριόκαστρου για να επαναλάβουν την αθλιότητα μιας άλλης χωματερής.  Τον λόγο αποκλειστικά είχαν τα αφεντικά του πολιτικού συστήματος και οι μεγαλοκαρχαρίες κεφαλαιούχοι των κατασκευαστικών εταιρειών.  Με μόνο γνώμονα το κέρδος εις βάρος μιας κοινωνίας που συνεχίζουν να ληστεύουν και να τρομοκρατούν, κεφάλαιο και αφεντικά βρήκαν ακόμα ένα όμορφο τόπο να καταστρέψουν για να αντλήσουν πλούτο.  Δε θα τους περάσει, δε θα αφήσουμε να τους περάσει.  Ως εδώ!  Η μόνη χωματερή που θα φτιαχτεί είναι αυτή που θα θαφτεί το κράτος και ο καπιταλισμός, η μόνη πηγή σκουπιδιών στον πλανήτη.

Η συγκυρία της απεργίας των “δημοσιογράφων” φροντίζει για την αφάνεια του αγώνα αυτού από τη δημοσιότητα όσο και από το σκόπευτρο των πολιτικών αναλυτών που προσπαθούν πάντα να πλάσουν την πραγματικότητα προς τη κατεύθυνση που προβάλει τα δικά τους ατομικά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.  Ατυχία και ευτύχημα αυτό γιατί οι ίδιοι μηχανισμοί πληροφόρησης σε θέματα που προβάλλεται λαϊκή αντίσταση, λειτουργεί και σαν μηχανισμός καταστολής και υπονόμευσης κάθε κοινωνικού αγώνα. Εάν τα σκυλιά της καταστολής κάθε αντίστασης χτυπούν ανελέητα τους αγωνιστές στο μπλόκο της Κερατέας, φανταστείτε πως θα ενεργούσαν αν παίρναμε τα σκουπίδια μας και τα πετούσαμε στην Εκάλη, στη Φιλοθέη, και στο Καβούρι.  Αντίστροφα και η πληροφόρηση και αυτού και όλων των λαών θα πρέπει να είναι τμήμα και εργαλείο του αγώνα αυτού και κάθε κοινωνικού αγώνα, σαν αντιπληροφόρηση στην παραπληροφόρηση των ΜΜΕ.  Την ώρα που δεκάδες χιλιάδες, κατέβηκαν σε διαμαρτυρία στην Αθήνα και οι δυνάμεις κατοχής τους σακάτεψαν στο ξύλο και στα χημικά, το μέτωπο της Κερατέας κρατήθηκε με παράλληλο τρόπο καταστολής, αλλά και με μια νέα αλλά αξέχαστη απο την χούντα μέθοδο της ΑΥΡΑΣ!  Αυτό που έμαθε ο λαός και η γη ολόκληρη ήταν ότι χτυπήθηκε απρόκλητα πρώην υπουργός που άφησε χιλιάδες οικογένειες άνεργους, και ξεπούλησε για πενταροδεκάρες μια τεράστια υποδομή όπως η Ολυμπιακή, στα σαγόνια του κεφαλαίου και της κερδοφορίας.  Τι άλλο θα έπρεπε να κάνει ένας υπουργός για να προκαλέσει την οργή;

Δεν είμαστε απλά αλληλέγγυοι στον αγώνα των ντόπιων που θα επηρεαστούν από τη λεηλασία του Οβριόκαστρου, είμαστε όλοι στον αγώνα για την υπεράσπιση της φύσης που θα γνωρίσουν οι επόμενες γενεές ενάντια στο κράτος καταστολής και τους κεφαλαιούχους πίσω του.  Κι αυτό και άλλα έργα είναι περιτυλιγμένα με υποκριτικό περιτύλιγμα, πράσινη ανάπτυξη, ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ, οικολογική ενέργεια και άλλες σαπουνόφουσκες, όταν στην ουσία χρεώνουν όλους μας για εκατοντάδες χρόνια, μειώνουν τα εισοδήματα μας και τις κοινωνικές παροχές, και αυξάνουν τα κεφάλαια που διαχειρίζονται τα αφεντικά ώστε ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό να πηγαίνει στις τσέπες επίλεκτων βιομηχάνων, κατασκευαστών, και τραπεζών.  Οι αγωνιστές αποκαλούνται αλήτες και τρομοκράτες, και αντιμετωπίζονται με δολοφονικές εκστρατείες, τρομοκρατούνται οι πολίτες να μην συμμετάσχουν σε καμία αντίσταση, προβοκατόρικες ενέργειες υπονομεύουν το κίνημα, ενώ η χούντα των ληστών ρουφιάνων του ΔΝΤ και της ΕΕ μας ταΐζει χημικά απαγορευμένα από διεθνή συνθήκη ακόμη και σε πόλεμο σαν απάνθρωπα και τοξικά!

Αν υπήρχε δημοκρατία έστω και κατά διάνοια, το πεδίο μάχης όντως θα ήταν η βουλή και τα δικαστήρια.  Στο Οβρεόκαστρο ανέτρεψαν μέχρι κι αυτή την υπόνοια, αψήφισαν και το δικαστήριο και τον εισαγγελέα και οι στρατιώτες της χούντας συνεχίζουν τον πόλεμο.  Πόλεμο θα έχουν, κι εδώ και παντού.  Τα εγγόνια μας θα μαζέψουν παπαρούνες στο λόφο του Οβριόκαστρου και θα πλύνουν τα πρόσωπά τους στα κρυστάλλινα νερά του Μουζακίου που το διασχίζει.  Αυτή η γή ανήκει στις επόμενες γενεές και όχι σε μας να την διαπραγματευτούμε με την χούντα των εργολάβων.  Χωρίς διαμεσολαβητές, αντιπροσώπους, κι αρχηγούς, αγωνιζόμαστε όλοι στην ίδια πλευρά του οδοφράγματος, ενάντια στη λεηλασία της φύσης!

Αυτό το σύστημα δεν καθαρίζεται, ανατρέπεται!

H ανατροπή του ξεκινάει στα οδοφράγματα της λεωφόρου Λαυρίου!